Sarpsborg 08 - FKH 2- 1 (0 - 0)
Der va det stopp ja! Den fine rekorden på fira strake blei ikkje til fem, sjøl om mongen nok trodde at det skolle gå rimelig greit å ta poeng i Sarpsborg, et lag som nå fekk slutt på ei forferdelige tapsrekka. Utrolig irriterande, men ikkje heilt ufortjent. Nå va det ikkje sånn at Sarpsborg rondspilte oss, det var forsåvidt ein jevne kamp. Men at me va ein medaljekandidat mot laget klistra i bånn, nei, det va det absolutt ingenting som tyda på.
Kanskje ein blodig Per Morten allerede i de fysste minuttane va et omen på at detta ikkje va våres dag? Sjøl om han itte han blei lappa samen ikkje viste noken tegn til at detta påvirka han. Han va kanskje våres beste mann. Ellers virka det heila litt daft, me trilla litt ball, prøvde oss med å kjippa folk fri i midten, og med noken halvslappe innlegg. Ein gong i løpet av kampen virka det som om guttane verkelig satte fart, at de verkelig hadde et mission, då blei det jaggu meg o scoring. Per Morten - Skjerve - Tori - Mål! Det kalles trøkk og besluttsomhet! Synd det stoppa der. Når det hellår ikkje e nok trøkk bak, i ein lagdel som i den sista tiå har virka bomsolide, då går det som det går. Me kan ikkje bara stå der å veiva med armane og håpa på offside! Me kan ihvertfall ikkje la motstandarar krongla seg aleina gjennom fem seks mann!
Virka kanskje litt negative nå, men det va vel ikkje noke positivt å henta her? Når det e sagt så e me jo kjente for å komma sterkt tebake itte drittkampar. Det passe då perfekt at me ska ha Viking neste gong!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar